TBS

Een van de vragen die de rechter in een strafzaak dient te beantwoorden is of het plegen van het feit de verdachte kan worden toegerekend. Was de verdachte bij het plegen van het feit ‘toerekeningsvatbaar’? Hierbij dient te worden beoordeeld of er sprake is geweest van een zogenaamde ‘gebrekkige ontwikkeling’ of van een zogenaamde ‘ziekelijke stoornis van zijn/haar geestvermogens’. Indien dit het geval is, kan het feit de verdachte mogelijk niet (geheel) worden toegerekend en kan dit aan de weg staan aan een strafoplegging. Wel kan de rechter in een dergelijk geval een maatregel opleggen. Ook kan een maatregel in bepaalde gevallen naast een straf worden opgelegd. Een van de meest ingrijpende maatregelen is de terbeschikkingstelling (TBS). De terbeschikkingstelling kan zich in twee varianten voordoen: de terbeschikkingstelling met voorwaarden of de terbeschikkingstelling met dwangverpleging. In de laatste variant zal de veroordeelde worden opgenomen in een klinische setting (een ‘TBS-kliniek’) en zal (langdurige) behandeling plaatsvinden. De duur van de maatregel is in veel gevallen feitelijk onbeperkt en zal periodiek (tweejaarlijks of jaarlijks) door de rechter worden getoetst. In het geval van TBS met voorwaarden is er geen sprake van dwangverpleging en zal de veroordeelde zich hebben te houden aan de voorwaarden die bij oplegging worden bepaald. Deze voorwaarden kunnen erg verschillen en kunnen evenzeer erg ingrijpend zijn.

In geval van TBS-dreiging of in geval van veroordeling tot TBS is het zaak u van goede rechtsbijstand te voorzien. De maatregel is immers in de meeste gevallen erg ingrijpend en kan bovendien in sommige gevallen eindeloos worden verlengd. Mr. Koppen en mr. Lut behandelen beiden TBS-kwesties.